Week 8 1 - 5 december

Maandag 1 december
Vanmorgen heeft Nathan verder gewerkt aan zijn huiswerk van gisteravond en mocht ik dus lekker uitslapen. Ik werd dan ook zo’n drie uurtjes later wakker en wel met de volgende vraag: ‘Lust je een stukje stokbrood bij je ontbijt schatje?’ Heerlijk dus! Meneer werkte nog eventjes verder en ik worstelde me vast in mijn nieuwe e-mail want mijn live is nu dus écht onbruikbaar geworden door het virus dat erin zat. In de middag zijn we naar het centrum van Grand Case geweest. Dat is hier zo’n vijf minuutjes rijden vandaan. We hebben wat rondgelopen, gekeken in winkeltjes en nog een uurtje op het strand gezeten om uiteindelijk in een beachbar te belanden. Een coronaatje en een banana colada verder besloten we terug naar huis te gaan. Eenmaal thuis sprong ik in de douche, ik zat nog helemaal onder het strandzand, en Nathan sprong weer achter het fornuis. Alle restjes in een pannetje werd weer een heerlijk bordje risotto met de allerlaatste aflevering van One Tree Hill die we hadden. The season finale van seizoen drie, hoe moet ik nou weten wie er zwanger is?! Again first world problems. Nu zitten we heerlijk aan een theetje. Nathan is zijn huiswerk weer aan het uitstellen omdat ie geen zin heeft en ik ga zo lekker naar bed. Morgen is alweer mijn enerlaatste dag met Nathan dus dan gaan we lekker hier in Grand Case aan het strand liggen aangezien dit echt een heerlijk mooi strand was!

Dinsdag 2 december
Vandaag was Nathan zijn laatste dag. We zijn heerlijk naar het strandje van Grand Case geweest nadat hij zijn huiswerk af had gemaakt. Dat is hetzelfde strandje als gister. Daar hebben we lekker eventjes gelegen, beachbal gespeeld en hebben we een duik in de zee genomen. Toen het begon te miezeren zijn we naar het love café geweest om wat te eten en te drinken. Om een uurtje of 16.00 zijn we een stukje op gelopen en kwamen we toevallig een heel mooi uitzicht punt tegen waar we eventjes een sigaretje hebben gedaan. Op weg terug bedacht ik me dat ik nog geen een keer een schepijsje had gehad dus die hebben we ook nog gehaald. Butter pecan en raspberry is een fantastische combi al zeg ik het zelf. Na deze op te hebben gegeten op het strand zijn we terug gegaan naar de auto om naar huis te rijden. We hadden zo laat gegeten dat we eigenlijk geen honger hadden. Mede ook door dat heerlijke ijsje, dus het laatste avondmaal was muesli met melk. We hebben een poging gedaan tot het downloaden van One Tree Hill, maar na erachter te komen dat we vier afleveringen door elkaar aan het kijken waren hadden we besloten een filmpje op te zetten: despicable me 2! And I loved it!! Ik wil ook een minion. Na de film zijn we begonnen met het pakken van onze tassen. Nathan is nu al aan het schoonmaken, ik schrijf dit eventjes af en dan kan er nog meer in de tas.

Woensdag 3 december
Op deze dag is Nathan naar Nederland vertrokken. Wat ik alleen niet heb verteld is dat ik met hem mee ben gevlogen. We hadden afgesproken om 11.00 het appartement uit te gaan dus toen stonden onze Franse verhuurders ook voor de deur. We hadden de tassen al ingepakt en alles schoongemaakt dus we konden vertrekken. Op weg naar Oneal om de auto in te leveren. Eenmaal daar kregen we gelukkig nog wat geld terug omdat we de auto twee weken minder hadden gebruikt dan we hadden betaald. Vervolgens met de taxi op naar het vliegveld. Eenmaal op het vliegveld hebben we onze tassen ingecheckt en zijn we nog eventjes naar Maho Beach gelopen en hebben we nog wat overvliegende vliegtuigen gekeken. Na een uurtje hadden we toch maar een taxi terug gepakt want het begon een beetje te regenen. We vlogen rond 17 uur dus we waren rond 15 op het vliegveld. Hup door de beveiliging dus. Eenmaal boven hadden we nog een tijdschriftje gekocht en na eventjes wachten konden we vliegen. We hadden allebei geen oog dicht gedaan en The Maze en Malefiscent gekeken. Na een half uurtje slaap werden we bruut gewekt voor het ontbijt dus we waren er bijna in ieder geval. Eigenlijk is het nu al donderdag dus daar gaan we nu eventjes verder.

Donderdag 4 december
Eenmaal aangekomen op Charles de Gaulle hadden we eventjes ontbeten en dacht ik dat we nog een uur hadden voordat we moesten boarden. Toen we toevallig langs onze gate liepen riepen ze net voor de last call, ik had blijkbaar mijn horloge een uur te weinig goed gezet, oeps. Net op tijd in het vliegtuig dus. Nog een 1,5 uurtje naar Amsterdam en daar stond Kim Liebregts om ons op te halen. Die zat in het complot. In Boxtel hadden we geluncht want ik kon als verrassing niet al gezien worden. Het plan was om zoals afgesproken mee te skypen met de surprise avond, maar dan voor de voordeur in plaats van in Sint Maarten. Dat werd twee dagen onderduiken dus in Nathans appartement. Rond 14 uur waren we in Best en Kim en Nathan hadden snel de spullen binnen gezet waarop ik de auto uit rende en naar binnen sprinte zodat ik niet gezien kon worden. Eenmaal binnen was ik kapot en viel ik ook meteen in slaap. Ondertussen had Nathan wat boodschappen gedaan, ik kon tenslotte niet zomaar in het dorp rondlopen. ‘s Avonds waren via alle achterpaadjes naar Ron en Kirsten, Nathans ouders, gegaan waar we wat hadden gegeten en daarna gingen we op tijd naar bed want we waren allebei kapot.

Vrijdag 5 december
Nathan moest gewoon werken dus na eventjes te hebben uitgeslapen had ik mijn laptop opgestart en was ik aan mijn vakantie film gaan verder werken. Dit heb ik de hele dag zenuwachtig volgehouden want vanavond zou ik me als verrassing ter aarde storten aan mijn familie. ‘s Avonds hadden we weer bij Ron en Kirsten gegeten waarna Nathan en ik via alle achterpaadjes weer terug naar zijn appartement gingen. Rond 20.30 was het zover, de surprise avond ging beginnen. We hadden de auto van Kirsten geleend en mij voorin verstopt. Eerst hadden we een rondje gereden om te zien of iedereen binnen was, waarna Nathan me aan het begin van de straat had afgezet zodat ik vanaf daar Skype kon opstarten. Hij smste me dat ik kon beginnen, dus ik begon te bellen. Ik liep skypend de straat door en ze hadden niks in de gaten. Eenmaal bij de voordeur duurde het even voordat ze herkenden dat ik voor de deur stond, maar toen ze het eenmaal wel inzagen ging de voordeur meteen open. Iedereen vloog me in de armen en ik was de hoofdsurprise van de avond. Zo kwam er dus een einde aan mijn reis. Ik heb het onwijs naar mijn zin gehad en ook ontzettend veel leuke en lieve mensen leren kennen die ik heel erg wil bedanken voor alle fantastische herinneringen. Wie weet komen we elkaar nog een keertje tegen.
Ciao!